Resul-i Ekrem Efendimiz'in (sav) Mucizeleri
RESULULLAH'IN (SAV) MUCİZELERİ
Kuranı Kerim dışındaki Mucizelerin Reddi:
Bazı ayetlerde Mekkeli müşriklerin keyfî ve şımarıkça mucize taleplerinin reddedilmesinden hareketle sanki Cenabı Hakk kendi muradına uygun biçimde hiç mucize vermeyecekmiş gibi bir yanlış mana ayetlere yüklenmektedir. Buradaki iki önemli açmaz:
1) 14 buçuk asırdır müslümanların önündeki bu ayeti kerimeler nasıl oldu da herkese kapalı kaldı? İlginç bir noktadırki mucizelerin kabulu hususunda Mutezile, Şia, Ehli Sünnet ve'l-Cemaat tarihte pek nadir rastlanan bir ittifak sergilemektedirler.
2) Mucizeler hakkında varid olan pek çok sayıda sahih hadisler yok sayılmaktadır.
Mucizeler konusunda oldukça geniş ve çok yönlü açıklama için aşağıdaki yazı mutlaka okunmalıdır.
Resul-i Ekrem Efendimiz'in (sav) hayatının biz müslümanlar için hayatın her sahasıyla alakalı sunduğu mesajlarla, fıkhu's-sîre ilminin yaptığı gibi, meşgul olmak yerine günümüzde müslümanların meşgul edildiği başka bir konu Sevgili Peygamberimiz'in Kuran-ı Kerim'den başka mucizesinin olup olmadığı meselesidir. Mucizenin tarifi üzerinde kafa karışıklığı oluşturulması ve bazı ayeti kerimelerin, ilgili sahih hadisler ve geçmiş âlimlerimizin görüşleri yok sayılarak, yanlış yorumlanması üzerine kurulu bu argüman, hadis inkarcılığı için verimli bir zemin oluşturmuştur. Aşağıda bu meseleyi ana hatlarıyla incelemeye çalışacağız; geniş malumat için konu hakkında Prof. Dr. Erdinç Ahatlı ve Prof. Dr. Yavuz Köktaş hocalarımızın yazmış olduğu çok önemli iki kitaba (Ahatlı, Peygamberlik ve Hz. Muhammed’in (s) Peygamberliği; Köktaş, Hz. Muhammed (s), Hayatı ve Risaleti) müracaat edilmesini konuyla ilgilenenlere mutlaka tavsiye ederiz.
Öncelikle, mucizenin tarifiyle ilgili kafa karışıklığını gidermekte fayda olacaktır. Hissî (duyulara hitap eden) mucize (bir de aklî ve haberî mucize vardır ki örnekleri aşağıda görülecektir), meşhur Mâturîdî kelamcısı Nureddin Sâbûnî tarafından “Nübüvvet iddia eden kişinin elinde, inkar edenlere meydan okuduğu bir sırada tabiat kanunlarına aykırı olan bir hadisenin, benzerini getirmekten inkârcıları aciz bırakacak tarzda vuku bulmasıdır” şeklinde tanımlanmıştır (Sâbûnî, el-Bidâye, s. 46). Ancak yaygın kullanımda, tarifte geçen "inkarcılara yönelik peygamberliğini ispat" kaydı pek dikkate alınmadan, Cenâb-ı Hakk'ın peygamberlerine lütfettiği her türlü harikulâde olay mucize olarak anlaşılmıştır. "Bu tanım ve şartların kelamcılara ait olduğu özellikle vurgulanmalıdır. Kelamcıların amacı ise mucizeyi nübüvveti ispatın bir amacı olarak değerlendirmektir. Dolayısıyla her mucizede bu şartların birlikte bulunması zorunlu değildir. Mesela müminlere yönelik mucizeler peygamberliği ispat için değildir." (Köktaş, Hz. Muhammed Hayatı ve Risaleti, s. 25). Mucize kavramının farklı kullanımlarının iyice anlaşılması için Kuran-ı Kerim'den bazı mucize örnekleri aşağıdaki tabloda verilmiştir.
Yaygın kullanıma göre Kuran’daki mucize çeşitleri | ||||
Hz. İsa’nın (as) beşikteyken konuşması (Meryem 30) | Hz. İsa’nın (as) insanların evlerinde sakladıklarını kendilerine haber vermesi (Âl-i İmrân, 49) | Hz. İsa’nın (as) Allah'ın izniyle ölüleri diriltmesi (Âl-i İmrân, 49); Hz. Musa’nın (as) asasının yılana dönüşmesi (A’râf 107) | Hz. İsa’nın (as) gökten bir sofra indirmesi (Mâide 114); Hz. Musa’nın (as) asasının kayadan 12 pınar çıkarması (A’râf 160) | Hz. Musa’nın (as) asasının Kızıldeniz’i ikiye bölmesi (Şuara 63) |
İrhâsat | Haberî mucize & Hidayet mucizesi | Hissî mucize & Hidayet mucizesi | Hissî mucize & Yardım mucizesi | Hissî mucize & Helak mucizesi |
Yukarıdaki Hz. Musa ve Hz. İsa (as) ile alakalı harikulâde hâdiselere genel itibariyle "mucize" dense de, yukarıda verilen teknik tarife sadece, tablodaki hidayet ve helak mucizeleri uymakta, irhâsat ve yardım mucizeleri denen harikulâde olaylar teknik tanıma uymamaktadır.
Aşağıdaki tabloda ise Cenab-ı Hakk'ın Resulullah Efendimiz'e (sav) bahşettiği, Kuran-ı Kerim’de ve hadislerde bahsi geçen bazı harikulâde hâdiseler yer almaktadır.
Resulullah Efendimizin (sav) Kuran’da ve hadislerde geçen mucizeleri | |
Aklî mucize | Kuran-ı Kerim |
Hissî mucizeler | İsra (İsra 1) ve Mirac mucizeleri, Ayın yarılması (Kamer 1), Bedir Savaşı’nda meleklerin müslümanlara yardım etmesi (Âl-i İmrân 122-123; el-Enfâl 9-10), Peygamber’imizin (sav) attığı bir avuç kumun düşmanların gözüne isabet etmesi (el-Enfâl 17) ; sahih hadislerde geçen "Ben düşmanımın içine bir aylık mesafeden korku salma yardımına mazhar oldum" ifadesinin ayeti kerimede (Ahzab 26) teyid edilmesi; az yemekle birçok insanı doyurması, az suyu çoğaltması, elindeki taşların Allah’ı zikretmesi, Medine Mescidi'nde Peygamberimiz'in dayandığı hurma kütüğünün inlemesi, bazı hayvanların onunla konuşması, vb. |
Haberî mucizeler | O topluluk yakında (Bedir’de) bozguna uğrayacak ve arkalarını dönüp kaçacaklardır. (Kamer 45) ayeti Mekke’de inmiş, ayette verilen haberse Bedir’de gerçekleşmiştir. ; Kur’an’ı sana farz kılan Allah, şüphesiz seni dönülecek bir yere döndürecektir. (Kasas 85) ayeti Mekke’nin fethiyle gerçekleşmiştir. ; Allah seni insanlardan koruyacaktır. (Mâide 67) ayetindeki vaad aynen gerçekleşmiştir. ; Bizanslılar’ın İranlılar’ı savaşta mağlûp edeceğini haber vermesi (Rum 2-4); Peygamberimizin (s) geçmiş ümmetler ve peygamberler hakkında pek çok haberi; gelecekten ve ölüm sonrası hayattan (kıyamet alametleri, kabir, cennet, cehennem, şefaat vb.) haber veren sözleri. |
Yukarıdaki olayların her biri ilâhî yardım/ âyet/ hârikulâde olay olarak vasıflandırabilirse de mucizenin teknik tanımına göre "inkarcılara yönelik, peygamberliği ispat" şartından dolayı çoğu bu tarifin dar kapsamına girmemektedir. Ancak, dar manasıyla mucize kapsamına girmemek pek tabiidir ki bu hâdiselerin varlığıyla ve gerçekliğiyle alakalı değildir. İşte burada kavram kargaşası devreye girerek kafa karışıklığına sebep olunmaktadır. Zihninde mucize denince her türlü harikulade olayı anlayan bir müslüman, "Peygamberimiz'in Kuran'dan başka mucizesi yoktur." ifadesiyle karşılaşınca otomatikmen yukarıda örnekleri verilen bilgileri reddetmeye şartlanmaktadır. Bu durum ise malesef hadis ve sünnetin inkarına zemin hazırlamaktadır. Halbuki doğru ifade "Efendimiz'in (s), müşriklerin yersiz ve keyiflerince mucize taleplerine karşı onlara yönelik gösterdiği en büyük mucize Kuran-ı Kerim olmuştur." şeklinde olmalıdır. Nitekim aşağıda izah edileceği üzere, yukarıdaki tabloda verilen mucize örnekleri büyük çoğunluk itibariyle Medine döneminde inananlara yönelik ilâhî yardımlar olarak tecelli etmiştir. Ancak kullandığımız kavramın anlamının daraltılması, tanımın dışında kalan olayların gerçekliğini etkilemediği dikkatten kaçırılmamalıdır. Ayrıca, mucizeler hissîden ibaret zannedilmemeli; hissî mucizelerin dışında, haberî mucizelerin de (Cenabı Hakk'ın gaybı bildirmesiyle gaybî haberler vermesi, Cin 26-27) bulunduğu unutulmamalıdır.
Günümüzde "Kuran'dan başka mucize olmadığı" iddiasını dile getirenlerin hareket noktası, pek çok ayeti kerimede müşriklerin yersiz ve keyiflerince mucize taleplerinin reddedilmesi ve Kuran-ı Kerim'in onlara yeterli bir mucize olduğunun bildirilmesidir (İsra 59, 90-93; Enam 37, Ankebut 50-51). Bu ayetlerden Resulullah'a hiç mucize verilmediği değil, inanmayanların yersiz ve keyiflerince mucize isteklerinin kabul edilmediği anlaşılmaktadır. Elmalılı Hamdi Yazır'ın belirttiği gibi, müşriklerin reddedilen mucize talepleri, inadına istenilen ve iman etmedikleri takdirde helak olacakları mucizelerdir (Hak Dini Kuran Dili, V, 108). Diğer bir ifadeyle, ayette hissî mucizelerin hiç olmadığı/olamayacağı değil, müşriklerin yersiz ve kendi keyiflerine göre mucize isteklerinin reddi söz konusudur (bkz. Çelik, Kuranda Ayın Yarılması Mucizesi, s. 9). "Mekke döneminde münkirlerin mucize taleplerini reddeden âyetlerle, bu âyetlerin nüzûlünden çok sonra Hz. Peygamber’in Medîne’de müslümanlara gösterdiği mucizeler arasında bir bağlantı yoktur. Zira Medîne’deki bu mucizeler ne müşriklerin talebi üzerine, ne de inanmayanları iman ettirmek maksadıyla gösterilmiştir. Aksine genellikle bu mucizeler, bazı seriyyelerde karşılaşılan yiyecek ve su sıkıntısını gidermek, bu sayede önceden büyük çileler çekerek hiçbir olağanüstülük beklemeden İslâm’ı seçen ve bir anlamda büyük imtihanı başaran müslümanlara bir lütuf ve imanlarını güçlendirme gayesiyle gösterilmiştir." (Ahatlı, Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in Peygamberliği, s.216) Burada dikkat çeken çok önemli bir husus, bu ayetlerden bu çıkarımı yapanların, bu konuda öncelikle sahih hadisleri, ayrıca geçmiş âlim ve müfessirlerin bu ayetleri nasıl anladığını, görmezden gelmeyi tercih etmeleridir. Görüldüğü üzere, mezkur ayeti kerimelerin, hadisleri yok saymadan, makul biçimde anlaşılması gayet mümkün ve Kuran-Sünnet bütünlüğü açısından elbette tutarlı ve olması gereken yaklaşımdır.
Mekke döneminde gerçekleşen en dikkat çeken hissî mucize ise ayın yarılmasıdır (Kamer 1). Mucize tartışmalarına dahil edildiği için kısaca bu konuyu açıklamak gerekirse, ilgili ayetin siyak ve sibakını, sürenin bütünlüğünü ve ilgili sahih hadisleri dikkate alarak, “Sahabe, Tâbiîn ve Müteahhirîn (daha sonraki dönemde yaşayanlar)'den bilinen tefsircilerin hepsi, âyetin bu mucizeyi haber verdiğinde ittifak etmişlerdir” (Yazır, Hak Dini Kuran Dili, VII, 337). İstisnâî bir görüş olarak da Derveze ve Esed gibi yakın dönem müfessirleri tarafından henüz gerçekleşmediği, kıyamete yakın gerçekleşeceği dile getirilmiştir. Yazır, Hasan-ı Basrî ve Ata'ya da isnad edilen bu son görüşün bir yanlış anlama olduğunu genişçe izah eder (age, VII, 337). İmam Mâturîdî, Kamer suresinin ilk ayetinin tefsirinde şu ifadeleri kullanır: "Ehl-i Te'vîl'in tamamı, Ay'ın yarıldığı ve bunun Hz. Peygamber (s.a.v.)'in mucizelerinden olduğu hususunda icmâ etmişlerdir… Hadis hem hâs'tan (ulemâ cihetinden) hem de âmm'dan (halk nezdinde) mütevâtirdir" (Te'vîlâtü Ehli's-Sünne IX, 441-442). İsrâ suresinin ilk âyetinde ise ”Hissî mucizeler, şüpheler ve vesveseleri defetmek bakımından aklî mucizelerden büyüktür" der (VII, 4). Mutezile’nin büyük âlimlerinden Kadı Abdülcebbâr ise şöyle der: "Ay'ın yarılması, Hz. Peygamber (s.a.v.)'in sıdkını ve nübüvvetini tasdik eden yüce mucizelerden ve şerefli burhanlardan biridir... O konuda şüphe eden kimsenin hiçbir özrü yoktur." (Tesbîtü Delâili’n-Nübüvve I, 55-59)
Ayet-i kerimenin (“Kıyamet yaklaştı ve ay yarıldı. (1) Onlar bir mucize görseler yüz çevirirler ve “Süregelen bir sihirdir” derler. (2)”) bağlamından bu olayın gerçekleştiğiyle alakalı şu tespitler önemlidir: i) 2. ayetin önceki ayetle anlamlı bir ilişkisinin olabilmesi ancak ayın yarılması olayının gerçekleşmesiyle mümkündür, çünkü 2. ayetteki söz, ancak istenen bir mucizenin meydana gelmesinden sonra uygun olur. ii) Ayın yarılması kıyamete yakın olacaksa, bunu gören insanların bununla alay edip de büyüdür demeleri mümkün değildir. Nitekim Kıyamet süresinde kıyamete yakın ayın kararacağı, ayla güneşin birleşeceği, bunu gören insanların tepkisinin ise “bu büyüdür” deyip yüz çevirmek yerine “kaçış nereye?” demek suretiyle dehşete düşmek olacağı bildirilmiştir (Kıyamet 8-10). iii) Süreye insanları ikaz amacıyla kıyametin yaklaştığının bildirilmesiyle başlanması Kuran’da başka ayetlerde de görülen bir üsluptur (ör. Nahl 1, Enbiya 1, Necm 57). iv) Sûrenin tamamı bütüncül bir şekilde incelendiğinde Nûh, Âd, Semûd, Lût ve Firavun kavmine, peygamberlerinin gösterdikleri mucizeler ve her bir kavmin onları yalanlaması anlatılmaktadır. Dolayısıyla Mekkeli müşriklerin de gördükleri bir mucizeyi yalanladıkları anlaşılmaktadır. (Ahatlı, Peygamberlik ve Hz. Muhammed’in Peygamberliği, s. 226, Çelik, Kuran’da Ayın Yarılması Mucizesi, s. 14). Yazır, ayetin başka türlü tevilinin “imandan ziyade inkâra arzulu olanları memnun edecek” türden bir yorum olduğunu belirtir.
Günümüzde, Kuran-ı Kerim dışında Peygamber Efendimiz'in (sav) başka bir mucizesi (ör. miraç, ayın yarılması, suların çoğalması, yemeğin bereketlenmesi, vb.) olmadığına yönelik bir takım iddialar dile getirilmektedir. Geçmişten günümüze genel kabul görmemiş olan bu iddiaya aşağıda sıralanan cevaplar verilebilir. Daha geniş bilgi için cevap listesinin sonundaki kaynaklara mutlaka müracaat edilmelidir. Ancak öncelikle şunu önemle belirtelim ki, bu iddia sahiplerinin en büyük handikabı "Kuranı Kerim'in bazı ayetlerini kendi iddialarına uygun tarzda yorumlamaları, ancak bunu yaparken bir taraftan 14 asırdır müslüman alimlerin aynı ayetlerden asla çıkarmadıkları sonuçlara ulaşmaları, öbür taraftan da mucizeler konusunda çok fazla sayıda sahih hadisleri tek kelimeyle yok saymalarıdır." Demekki geçmiş müslüman alimlerimiz aynı ayetleri asırlardır nedense doğru anlayamamışlar, sahih hadisler ise zaten bir şey ifade etmezler (Geçmiş alimlerin "gelenek", sahih hadislerin ise "rivayet" adı altında hafife alınması, bu "geleneğin" vahyin açık verilerine rağmen peygamberleri yarışa sokarak bu "rivayetleri" ürettiğinin/uydurduğunun söylenmesi, böylece geçmiş müslüman nesillerin vahyi anlamamalarının da ötesinde açıkça dinin tahrifiyle itham edilmesi ise açıkçası son derece ibretliktir ve bu konuda ulaşılan noktayı göstermektedir). Bu cüretkar iddia ile aynı zamanda hadislerin itibarsızlaştırılması yolunda büyük bir adım atılmış olmaktadır. Bu şekilde sahih hadisleri yok saymanın mesuliyeti hakkında bir fikir vermesi açısından tabiûn büyüklerinden Said b. Müseyyeb'in bir sözü önemlidir. O, fecr doğduktan sonra nafile namaz kılan birini ikaz etmesi üzerine adam "Allah Teala namaz kılmamdan dolayı bana azap mı edecek?" deyince, "Hayır, ama sünnete muhalefetten dolayı azap eder." cevabını vermiştir. (Abdurrezzak, Musannef, III, 52). Dolayısıyla mucizeleri reddetmek fikri, kesinlikle hafife alınacak bir görüş olmayıp bize ulaşan sahih hadisleri, dünden bugüne kabul görmemiş bir takım argümanlar üreterek, reddetmek müslümanların sahih hadislere güvenini sarsması sebebiyle hiç şüphesiz çok büyük mesuliyet gerektirir.
Cevaplara geçmeden bir takım hususları zikretmekte fayda olacaktır. Bunlardan biri, Resul-i Ekrem'in (sav) sürekli mucizeler göstermediğidir. Mekke döneminde ayın yarılması, isra gibi çok az sayıda mucize söz konusu iken Medine'de de ancak istisnâî bazı durumlarda nâdiren suyun ve yemeğin çoğalması gibi mucizeler olmuştur. Dolayısıyla her gün mucize gösteren beşerüstü bir portre zaten söz konusu değildir. Öte yandan, sahih hadislerle bildirilenlerin dışında zayıf hadislerle de bildirilen çok sayıda mucize haberleri vardır. Bu rivayetlerin hepsi mutlaka sıhhat değerlendirmesinden geçmelidir (Köktaş, age, s. 34). Ancak Peygamberimizi (s) tarih üstü gibi gösteren bir takım çok zayıf haberlerin reddedilmesi, bunun bir koz olarak kullanılıp, sahih yolla bize ulaşan diğer haberlerin töhmet altında bırakılmasını elbette haklı çıkarmaz.
Bir diğer önemli husus, sünnetin vahiyle ilişkisinin kesilmesiyle farkında olarak yahut olmayarak nasıl ki bütün kudsî hadisler, gaybî hadisler (geçmiş ümmet ve peygamberlerden haber veren, gelecekten ve ölüm sonrası hayattan haber veren), ve içinde Cebrail’in (as) geçtiği tüm hadisler bir çırpıda inkâr edilmiş olunmaktadır, aynı şekilde tek mucize Kuran iddiasıyla aslında, mucizeleri bildiren tüm sahih hadis-i şeriflerin toptan inkârı ve reddi söz konusu olmaktadır. Böyle bir yaklaşımın, en hafif ifadeyle, hadislere karşı derin bir şüpheciliğin neticesi olduğu ise açıktır. Nitekim bu fikir sahiplerinin sahih hadislerle ortaya konmuş olan kader inancı, ahirette günahkar müminlerin bir müddet ceza çektikten sonra Peygamber Efendimiz'in (sav) şefaatiyle cehennemden çıkarılacağı, kabir ahvali, kıyamet alametleri, Kuranı Kerim'de olmayıp sünnetle sabit pek çok hükümleri de kabul etmeyerek Mutezile, oryantalistler ve Hindistan ve Mısır'da ortaya çıkan Kuraniyyun akımı mensuplarıyla ortak sonuçlara ulaşmaları, sünnete duyulan mezkur derin şüphenin tezahürleridir. (Sünnetin muhafazası ve hadislere yönelik itirazlara verilen cevaplarla alakalı mutlaka incelenmesi gereken eserler için şu bağlantıya bakılabilir.)
Önemli not: Aşağıdaki maddeler özet biçimde hazırlanmış olup konu hakkında geniş malumat için aşağıdaki iki kitabın incelenmesi önem arz etmektedir (Ahatlı mucize konusunu çok daha geniş ele almıştır, kitabın hissî mucize kısmını okumak için tıklayın, aynı bağlantıda Ahatlı'nın mucize konusunda verdiği bir konferansın video linki de vardır; Köktaş da hem mucize hem de nübüvvetle ilgili tartışmalı pek çok meseleyi incelemiştir).1) Kuran'daki peygamber tasavvuru: Kuran'da tüm peygamberler kavimlerine "bizler sadece beşeriz" dedikleri halde bilindiği üzere geçmiş peygamberlerin pek çok mucizesi Kuran'da geçmekte ve bu mucizeler onların beşer olmalarını yahut insanlar için örnek olma vasıflarını etkilememektedir. Sünnetullah denen tabiattaki kanunların değişmeyeceği yönündeki iddia da aynı şekilde cevaplandırılır.
2) Mucizenin yaygın tarifiyle beraber kelamcıların dar anlamlı tarifi de bilinmelidir. Mucizelerin bir açıdan hidayet, yardım, helak şeklinde, diğer bir açıdan ise aklî, hissî ve haberî şeklinde sınıflandırıldığı da hatırlanmalıdır.
3) Bazı ayeti kerimelerde müşriklerin yersiz ve keyiflerine göre mucize taleplerinin reddedilmesi ve onlara Kuran'ın referans gösterilmesi, Cenabı Hakk'ın onlara iman etmedikleri takdirde helak olacakları bir mucize vermeyeceğini bildirmektedir. Yoksa hissî mucizelerin hiç olmadığı/olamayacağı manasına gelmemektedir. Nitekim, isra, miraç gibi pek çok mucizenin yanında ayın yarılması mucizesi de ilgili ayet ve hadisler ışığında cumhur ulemaca kabul edilmiştir.
3) Mucizeleri mütevâtir olmadığı gerekçesiyle reddetmek asla ilmî bir yaklaşım değildir. Nitekim, nakledilen olayın önemine bağlı olarak elbette geliş yolları artmakla beraber hadis külliyatında mütevatir hadis sayısı çok çok azdır. Bu konu hadislerin tedvin ve tasnifiyle alakalı olup sahâbenin bir kısmının aktif bir şekilde hadis nakliyle meşgul olması, herkesin bu işle meşgul olma zaruretini ortadan kaldırıyordu. Bu hususta verilebilecek en güzel örnek şudur: Veda hutbesi, mucizelere göre daha önemli ve meşhur olmasına rağmen bu hutbede yer alan örneğin "Burada bulunanlar bulunmayanlara sözlerimi bildirsinler" buyruğu 18 sahâbî'den naklolunmuştur. Veda hutbesinin varlığını mütevatir olmadığı için inkar etmek ne kadar yersiz bir iddia olacaksa, mucizeler mütevatir olmalıydı diyerek reddetmek de aynı şekilde mesnetsiz ve ilmîlikten uzak bir iddiadır.
4) Öte yandan, farklı mucizelerle ilgili tüm haberler bir arada değerlendirildiğinde kesin olan ortak netice, mucizelerin varlığıdır. Buna ise mânevî mütevatir denmektedir.
5) Günümüzde mucizelerin reddinde herşeyi akılla izah etmeye çalışan pozitivizmin ve rasyonalizmin tesiri büyüktür (Ahatlı, age, s. 212; Köktaş, age, s. 24).
6) Tarihî süreçte mucizeleri inkar fikrinin kökenini Mutezile'den Nazzam'a dayandırmak mümkündür. Ancak, Mutezile'nin çoğunluğu, Şia, Ehli Sünnet ve'l-Cemaat mucizelerin varlığı hususunda hemfikirdir (Ahatlı, age, s. 238; Köktaş, age, s. 24). Konunun târihî arka planının daha iyi anlaşılması için, Mûsevî filozof İbn Kammûna’nın (ö.683/1284) konuyla ilgili bir çalışmasından bahsedilebilir. İbn Kammûna eserinde (Examination of the Inquiries In To The Three Faiths- müellif eserine isim vermediğinden neşredenin verdiği ingilizce başlık), Hz. Peygamber’in hissî mucizelerini reddederken, "yukarıda zikredilen mucize isteklerini geri çeviren âyetlerle, mucize rivâyetlerinin haber-i vâhid olduğu ve kesin ilim ifade etmediği gerekçelerini ileri sürmektedir. Öyle ki, İbn Kammûna’nın ifadeleri okunduğunda, son iki asırda hissî mucizeleri kabul etmeyen görüşler sanki motamot bunların tercümesidir, denilebilir" (Ahatlı, age, 213).
Dolayısıyla ümmetin/geçmiş alimlerimizin bu "rivayet kültürünü" uydurdukları iddiasının son derece cüretkarlığının yanında, geçmiş İslam âlimlerinin Kuranı Kerim'i doğru anlamadıkları, söz konusu ayetleri ancak günümüzde mezkur iddia sahiplerinin doğru anladıkları iddiasında bulunmanın yanlışlığı ortadadır. Dolayısıyla mucizelerin reddi fikri, geçmişten günümüze, kabul görmemiş bir iddiadan öteye geçmemiştir.
Peygamberlik ve Hz. Muhammed’in Peygamberliği, Prof. Dr. Erdinç Ahatlı (kitabın hissî mucize kısmını okumak için tıklayın)
Hz. Muhammed (s), Hayatı ve Risaleti, İddialar Tartışmalar ve Tespitler, Prof. Dr. Yavuz Köktaş
مُحَمَّدٌ بَشَرٌ لاَ كَالْبَشَرِ بَلْ هُوَ كَالْيَاقُوتِ بَيْنَ الْحَجَر
“Hazret-i Muhammed -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir beşerdir, lâkin diğer insanlar gibi değildir. Taşlar arasında yâkut ne ise Allâh Rasûlü de insanlar arasında öyledir.”
